jueves, 9 de mayo de 2013

A TODOS LOS PUEBLOS

Antes de leer estas líneas, quisiera que escucharais la siguiente canción. No sé por qué, pero no consigo incluirla en el blog. Así que pinchad aquí:


Hoy jueves se celebra el día de la Ascensión, día festivo en Costa de Marfil. Lo que iba a ser un día de descanso, descanso que realmente necesito (los días en África son agotadores), no ha podido ser. Como bien sabéis, acompaño a Alphonse en el grupo de preparación para la Confirmación. Pues bien, por un asunto de agendas, esta misma semana se van a celebrar en nuestra parroquia los Bautizos (domingo) y Confirmaciones (sábado). Como catequista, el sábado me tocará estar presente. 

Los que se van a bautizar han disfrutado de un día de reflexión y convivencia bajo la "appatame" de la parroquia. Debería ser Ramón, el párroco, quien debería coordinar y exponer los temas. Pero tenía que "viajar" a los pueblos para oficiar la misa e inaugurar una iglesia que el pueblo ha construido con sus propios medios. Así que nos ha tocado a nosotros encargarnos de que esta jornada se lleve a cabo de manera correcta y satisfactoria.

A las 8 de la mañana ha comenzado la misa, que se ha alargado durante 2 horas. Aquí se toman su tiempo... pero las misas tienen algo muy especial. En el momento de la comunión, el coro ha cantado y toda la iglesia se ha puesto a bailar mientras decían "Ha resucitado!". No tengo palabras para describir este momento, solo puedo confesaros que me ha llegado muy adentro, no sé si ando sensible últimamente, pero mis lágrimas caían por mis mejillas mientras bailaba! Y es que... celebrar la Eucaristía es un MOMENTO DE ALEGRÍA!  Y vivirlo con alegría es sencillamente MUY GRANDE.

A continuación nos hemos reunido con los futuros bautizados. Me he presentado... y antes de nada, he insistido en la grandeza y belleza que supone un bautizo de adultos, puesto que ellos han optado. He recordado que en Europa nos bautizan de pequeños y que, si bien luego te replanteas tu fe y optas, generalmente entras en la Iglesia por consentimiento familiar. Aquí no. Ellos son libres y profesas su Fe libremente, en conciencia. Me ha sorprendido el gran nivel de conocimiento de Jesús que tienen. Y me han hecho muchas preguntas, que he respondido a mi manera. No me gusta encasillar grandes palabras que a veces asustan. ENTRAR PARA ORAR, SALIR PARA AMAR. 

Varias veces me ha venido a la cabeza las siguientes palabras de Jesús: 

«Id, pues, y convertid a todos los pueblos, bautizadles en el nombre de Padre, y del Hijo y del Espíritu Santo, enseñadles a observar todo aquello que les he mandado.» 

Los temas que hemos reflexionado han sido los siguientes:
  • Bautismo y Eucaristía.
  • Penitencia y reparación.
  • El compromiso cristiano.
Más que interesante!! Y cómo no, yo mismo he aprendido muchas cosas. Además me he sentido muy bien. Fui catequista -de primera comunión- durante 6 años, y lo dejé por dos motivos: porque veía que ni chavales ni padres se lo tomaban en serio y porque a partir de entonces iba a trabajar también fines de semana. Por lo tanto, lo dejé. No fue una decisión sencilla para mí. Pero ahora que estoy en Korhogo, he vuelto a sentir la ilusión de serlo, pero con personas que demuestran interés. Por eso mismo, tengo la intención de "proponerme" en Betharram para ser catequista de Confirmación.

Y sé que algunos estáis esperando la noticia. Un amigo de Alphonse se va a bautizar (Michel, tiene unos 30 años), estaba en el grupo. Pues me ha pedido que sea su padrino de bautizo!!!! Al principio le he dicho que no, que yo solamente estaré aquí hasta diciembre. Y luego qué? Me ha dicho que el seguimiento será para Alphonse (él también, padrino de otro...). Como no puede serlo de dos personas, pues me han pedido a mí. A pesar de mi resistencia... al final he aceptado! Así que, voy a tener un ahijado! Y africano! Sé que es solo una "presencia en el bautismo" y que no me ata a nada. Pero me hace ilusión.

Así que, con este buen sabor de boca, voy a compartir algunas fotos del día de hoy y me retiro, que falta me hace.

Besarkada haundi bat,




(Michel, en el centro, con camiseta blanca)


(El padre Ramón, al que le han pedido que imponga su mano para curar a este niño. Bueno, la madre por lo menos se ha quedado tranquila!)


(Ante momentos de dificultad, con la tranquilidad y seguridad de que Dios está ahí)

(El vigilante senoufo de la parroquia. No hay forma de entendernos, pero el cariño es mutuo! Un personaje 10!)

(Gente de Korhogo vendiendo mangos a la salida de la parroquia).

GLORIA A DIOS EN EL CIELO Y PAZ A LOS HOMBRES DE BUENA VOLUNTAD.

8 comentarios:

  1. JOSÉ RAMÓN BLÁZQUEZ9 de mayo de 2013, 15:36

    Jolín, Lander. Me has emocionado. Y nosotros aquí, despreocupados con Jesús, quejándonos por cualquier tontería que nos ocurre. ¡Qué auténtica es la sencillez de la gente sencilla, que habla con el corazón! No tengo palabras para expresar mi emoción por la fe de esos niños y jóvenes. Eso me obliga a volver la mirada hacia dentro y recuperar la autenticidad y sencillez perdidas con los años. Un abrazo, Lander. Impresionante.

    ResponderEliminar
  2. Como dices, Lander, esos vivirán el bautismo conscientemente, tendrán recuerdos de esa celebración siendo conscientes, también, del compromiso que eso supone en sus vidas.
    Deseo que viváis todos -tanto los que van a ser bautizados, como los padrinos y los feligreses que les acogen en la parroquia- esa celebración con intensidad. Amaia

    ResponderEliminar
  3. Emocionante y muy bonito todo lo que escribes Lander... Las fotos muy bonitas tambien, te veo con estilo dando clase... Besarkada haundi bat! Ta aurrera!!! Bixen.

    ResponderEliminar
  4. Lander, estas hecho todo un "reportero del corazón de la Fe".Tendremos que inventar un premio para otorgarte. Es muy emotivo cómo cuentas tus vivencias, nos llegan a lo mas hondo y nos reponsabilizan un poco mas en nuestro quehacer diario. Con respecto a tu ahijado, me alegro mucho, pero se por experiencia que lo echaras mucho de menos, ya que se crea un vínculo muy especial y , de alguna manera estarás velando porque su vida vaya encaminada por el sendero de la Fe, ya lo verás.El sabra que siempre te tendrá ahí. ¡Adelante!!!!!!.
    Un abrazo desde el corazón. Loly.

    ResponderEliminar
  5. Lander! Tus palabras transmiten que estás viviendo una experiencia única y que las estás aprovechando al máximo! Me alegro un montón! Si, y también das un poquito de envidia, no lo voy a negar.

    Personas como tú hacen mantener mi fe en la buena gente que hay en el mundo, independientemente de sus creencias.

    Aunque no comente tus entradas (soy un poco patosa con los blogs) te voy leyendo! Echamos mucho de menos tus llamadas en Liliput. A la vuelta te vamos a dedicar un programa entero ;)

    Un abrazo fuerte!

    Queralt

    ResponderEliminar
  6. Arrepiéntete de tus pecados Lander! Diós lo quiere.

    ResponderEliminar
  7. Aizu! Konturatu zara, gero ezkonduta ez badago, apirilak 25an opila egin beharko diozula???????? Iritsiko al da? Badira gozotegi batzuk kanpora bidaltzen dutela, zure iritsiko al da?????? Muxu handi bat eta animo!!!!!!!

    ResponderEliminar

Me comentáis la noticia? Gracias!! Eskerrik asko! Focheena!